خبرگزاری مهر – گروه دین و دین – روش زینب حسینی: راهپیمایی اربعین بازتابی از آداب و رسوم ، فرهنگ و تاریخ شیعه است که همبستگی اجتماعی بزرگی را شکل می دهد.
این گردهمایی خودجوش و مردمی دارای چهل اثر فرهنگی منحصر به فرد از جمله ادغام درون دینی و فرا مذهبی و انتقال اجزای ارزشی قیام حسینی به دیگر ادیان است.
کنگره اربعین خود به خود به وجود آمد و این عشق و ارادت مردم به امام حسین (ع) این شور حسینی را ایجاد کرده است. بنابراین ، از این توانایی می توان برای ترویج دین و افزایش درک دینی مردم و ارتقای فرهنگی و همچنین در پخش استفاده کرد. ارزش های و ایجاد وحدت بین مسلمانان و حتی ادیان دیگر حداکثر نقش را دارد.
در نتیجه همزمان با فرارسیدن اربعین حسینی برای تجزیه و تحلیل آثار فرهنگی تجمع بزرگ اربعین حسینی برای تقویت گفتگوی بین ادیان با حجت الاسلام حبیب الله بابابی ما با مدیر گروه مطالعات تمدن پژوهشکده علوم و فرهنگ اسلامی صحبت کردیم که در زیر می خوانید:
س: چگونه می توان دیدار زائران اربعین حسینی را زمینه ای برای گفتگوی بین ادیان دانست؟
آنچه در کتاب رنج عرفانی به آن اشاره کردم موضوع عاشورا ، ظرفیت ها و قابلیت های آن است. عاشورا این پتانسیل را دارد که در گفتگوی بین ادیان مورد بحث قرار گیرد و موضوعی آشنا برای مخاطبان ادیان دیگر ، به ویژه مسیحیت ، یهودیت و حتی ادیان غیر ابراهیمی است.
می شود آنچه حضرت سیدالشهدا (ع) تشخیص درد و رنج رخ داده در روز عاشورا به عنوان یکی از موضوعات مشترک گفتگوی بین ادیان و گفتگوی ایمان و ایمان. آنتوان بار کریستین در کتاب «الحسین قیمت فکر المسیحیامام حسین (ع) را در مورد اندیشه مسیحی توضیح می دهد و نشان می دهد که می توانیم با مسیحیان درباره امام حسین (ع) صحبت کنیم.
مسیحیان به برخی از شخصیت های مسلمان از جمله امام حسین (علیه السلام) علاقه دارند. این موضوع کم و بیش در فعالیت های تحقیقاتی و نشریات مختلف قابل مشاهده است. حتی چند سال پیش ، واتیکان یکی از مجلات خود را به موضوع عاشورا اختصاص داد و مقالاتی در این زمینه به زبانهای عربی ، ایتالیایی و انگلیسی منتشر کرد. این نشان می دهد که محققان و دانشمندانی در جهان هستند که داستان امام حسین (ع) برای آنها جدی است.
هنگام مرور ادبیات مسیحی و تا حدودی ادبیات یهودی ، در می یابیم که نه تنها امام حسین (ع) ، بلکه حتی موضوع رنج های ایوب ، عیسی مسیح یا مشکلاتی که برای یهودیان پیش آمده است را می توان در نظر گرفت. یکی از موضوعات بحث اساساً ، رنج در ادیان به گونه ای خوانده می شود که هرچه بیشتر بتوانید به نقاط مصیبت ، درد ، رنج ، عذاب و ناراحتی گذشته تاریخی بازگردید ، بیشتر می توانید مظلومیت یک مکتب را در تاریخ نشان دهید. به عبارت دیگر ، هرچه ستم و معنای بیشتری قابل روایت و نمایش در ویترین هویت باشد ، مشروعیت بیشتری به دست می آید و مشروعیت و ستم بیشتر عملاً پیوند می خورد. این نکته بسیار مهمی است که در عمل گفتگوی بین ادیان درباره امام حسین (ع) را در دسترس قرار می دهد. بنابراین لازم است کمی از محاصره مذهبی خود خارج شویم و به ادبیات جاری بین ادیان توجه کنیم تا بتوانیم موضوع امام حسین (ع) را جهانی کنیم.
این امر در مورد ادیان غیر ابراهیمی تقریباً صدق می کند ، برای مثال در هند ، شیعیان ، سنی ها و حتی هندوها در ایام محرم فعال هستند. این نشان دهنده ظرفیت جهانی شدن حضرت سیدالشهدا (ع) است.
س: آیا در ادبیات دینی ما موضوع اربعین و امام حسین (ع) علاوه بر گفتگو می تواند همزیستی بین دینی را نیز ایجاد کند؟
در ادبیات دینی ما ، موضوع امام حسین (ع)ع) از یک سو امکان گفتگو را ارائه می دهد و از سوی دیگر امکان همزیستی را ایجاد می کند. وقتی با ادیان دیگر درباره امام حسین (ع) ما از نتیجه ایجاد تفاهم ، همکاری و همکاری صحبت می کنیم ، به یاد آوردن رنج های ادیان مختلف از بروز و تکرار آن رنج ها در دنیای امروز جلوگیری می کند.
دومین تأثیر گفتگوی بین ادیان این است که افراد متدین دست به دست هم داده و با اصل توجه به رنجهای متعالی ، سازنده و قابل توجه تاریخ ادیان ، با رنجهای واقعی و رنجهای بی معنی ، مصائب انسان امروزی روبرو می شوند. انسان در جهان امروز ، معاصر ظهور می کند.
در ادبیات دینی ما ، موضوع امام حسین (ع)ع) از یک سو امکان گفتگو را ارائه می دهد و از سوی دیگر امکان همزیستی را ایجاد می کند. وقتی با ادیان دیگر درباره امام حسین (ع) ما در مورد نتیجه درک ، همکاری و همکاری صحبت می کنیم
این دو نوع رنج را در کتاب رنج عرفانی و اشتیاق اجتماعی ذکر کردم؛ در آن کتاب تأکید کردم که چگونه رنج بی معنی است و رنج رنج می برد. به عنوان مثال ، مادری که فرزند خود را در حال رنج از دست می دهد بی ثمر نیست ، بنابراین برای او منطقی نیست ، برخلاف کسی که فقط به دلیل نداشتن آن رنج می برد.
زمینه های متداول ادیان با موضوع رنج امام حسین (ع)ع) یکی از این زمینه های مشترک موضوع شهادت است. شهادت در ادیان مختلف اما در فرهنگ های مختلف نیز اجرا می شود. صحبت از شهادت ثارالله ، این خونین و م effectiveثر در زندگی اجتماعی است که همه ظرفیت های ادیان را فعال می کند.
امام حسین (ع) شبکه های بین ادیان زیادی دارد و همه زمینه های گفت و گو بین مذاهب مختلف و حتی بین فرهنگ های مختلف را فراهم می کند. صحبت از امام حسین (ع) صحبت از شهید آرمانی ، ایده آل و بزرگ است. این موضوعات نه تنها در ادبیات اسلامی و شیعه ، بلکه در ادبیات بین ادیان نیز مورد بحث قرار گرفته است. موضوع مرگ محترم همچنین در میان فرهنگ هایی است که در گذشته خود دارای مقاومت ، مقاومت و مبارزه بوده اند. به همین دلیل است که کشوری مانند چین که اساساً مذهبی نیست ، فیلمی مانند شیار 143 را نیز خریداری می کند ، زیرا مادر یک شهید و قداست یک شهید نیز یک موضوع مهم در همان فرهنگ سکولار است. بنابراین ، امام حسین (ع) علاوه بر ایجاد گفتگوی م effectiveثر ، مفید و سازنده بین ادیان ، همزیستی بین ادیان را نیز تا حدودی تعیین می کند.
حال س theالی که در اینجا مطرح می شود این است که آیا زیارت امام حسین (ع) علاوه بر گفتگوی بین ادیان و همزیستی ، مسیری را برای خوشبختی متقابل مذاهب در دوران غیبت ، حتی برای غیر مسلمانان فراهم می کند؟
اگر غیر مسلمان فردی است که به دنبال حقیقت و مشروعیت است ، احتمالاً محدودیت های زمانی ، تاریخی ، ملی و غیره. آنها به او اجازه نداده اند که به حقیقت برسد. چنین فردی در صورت دریافت امام حسین (ع) راه سعادت را پیدا می کند. اندیشمندان و دانشگاهیان باید در این زمینه تحقیق کنند.
موضوع امام حسین (ع)ع) این یک بعدی نیست ، اما می تواند در زمینه های مختلف از جمله موضوع اربعین پخش شود. چقدر زیبا گفتند «حب الحسین یوحدنا»محبت حسین (ع) ما را به هم نزدیک کرده است. این وحدت و اجتماع حول محور امام حسین (ع) می چرخد.ع) نه تنها در اربعین بلکه در تخته و دسته های عزاداری به خوبی نمایان است. و نه این تهنا می توان آن را در بین شیعیان اما در بین اهل سنت کشورهای دیگر مشاهده کرد. حب الحسین یک قاعده و منطق است. منطقی که محققان از نظر فلسفی ، کلامی ، عرفانی ، جامعه شناختی و حتی روانی کمتر به آن توجه کرده اند.
س: رابطه عشق حسین با وحدت و انسجام اجتماعی چیست؟ و طبق چه فرمولي افراد در چنين شرايطي در سيستم حجاج و خادمان زندگي مي كنند و جان خود را در خدمت ديگران قرار مي دهند؟
اگرچه این موضوع مهم توسط دانشگاهیان مورد تجزیه و تحلیل قرار نگرفته است ، اما آنچه قطعاً وجود دارد و قابل مشاهده است این است که پرچم امام حسین (ع) پوشش بسیار مناسبی برای دیدار شیعه و سنی ، ترک و فارس ، ایرانی و عراقی و غیره است. به این مشکل در اربعین به وضوح قابل مشاهده است.
در ایام اربعین حسینی ، در کشوری که چندان مدرن نیست و جامعه ای پر از درد ، بلاها و مشکلات است ، معیارهای جدیدی مانند آرامش فوق الذکر ذکر شده است. خارق العاده و معنویت در دوزهای بالا مشاهده می شود. نوع دیگری بودن ، خودداری و خداشناسی خدمت را می توان در وضعیت جامعه نیازمند ، در راه اربعین مشاهده کرد.
افرادی که به اربعین می آیند سرمایه دار نیستند ، از بنگاه های سرمایه داری اربعین حمایت نمی کنند ، اما اربعین یک پدیده مبتنی بر مردم است و مردم بسیار عادی با یک زندگی معمولی از آن حمایت می کنند ، حتی در مواقعی که به آن بیشتر نیاز است. به طور طبیعی ، وقتی افراد نیاز مالی دارند ، باید به فکر خودشان باشند ، اما در چهل عکس ، اینطور است.ع) علیرغم نیاز شخصی ، آنها به فکر دیگری هستند. این یک نکته بسیار مهم و پیچیده است که باید به آن توجه شود.
سوال امام حسین (ع)ع) به عنوان یک مسئله م effectiveثر و تعیین کننده ، می تواند قابلیت های جهانی را افزایش داده و حضوری جدی در عرصه جهانی داشته باشد. متأسفانه دانشگاهیان ، نخبگان ، اندیشمندان ، دانشجویان و حوزویان در این زمینه کمبودهای زیادی داشتند. شهادت امام حسین (ع)ع) باید برای جهان و مخاطبان انسان مدرن و معاصر در مقیاس جهانی تحلیل و توضیح داده شود. شهادت باید به عنوان نشانه ای از مرگ ارائه شود ، نه تنها منجر به مرگ نمی شود ، بلکه برای جامعه بشری حیات بخش و حیات بخش است.
توضیح و تحلیل مسئله مهم شهادت امام حسین (ع)ع) در سطح مجامع بین بین المللی این به ادبیات ، منابع و رویکرد متفاوت نیاز دارد و برای این منظور باید پشتوانه نظری لازم ارائه شود.
* اگر جریان امام حسین (ع) ، عاشورا و اربعین تقدیم م theمنان و جویندگان حقیقت شود که در ادیان دیگر هستند و سرسختی و سرسختی نسبت به حقیقت ندارند ، آیا می توانند راه شادی ، تعالی و پیشرفت از طریق امام حسین؟ یافتن ابن علی (ع) و گام برداشتن در این راه؟
این موضوع مهمی است که می تواند موضوع بحث و بررسی در این زمینه و سایر مراکز علمی باشد. من معتقدم که این توانایی وجود دارد و جریان امام حسین (ع) این می تواند در درجات و سطوح مختلف در طیف های مختلف انسانی حضوری سازنده ، م andثر و نجات بخش داشته باشد.
* آیا چنین فرمولی از منابع کلامی ، روایی و قرآنی ما قابل استخراج است یا خیر؟
این موضوع باید مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد.